θεοσύλληπτος

θεοσύλληπτος, -ον (Μ)

(για την Παναγία) αυτή που συνέλαβε θεό.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο-* + -σύλληπτος (< συλλαμβάνω), πρβλ. αρτι-σύλληπτος, α-σύλληπτος].